Dankbaarheid

Na een onrustige nacht in het Leopard hotel werden we de volgende morgen te vroeg opgehaald door de safari maatschappij. Pole pole, eerst even ontbijten en daarna zijn we vertrokken richting het Tarangire NP! Deze dag was gaaf. We hebben weer ontzettend geluk gehad met de dingen die we gezien hebben. Het leuke was dat de gids de safari deels in het Swahili deed, we konden het zowaar nog verstaan ook! Toen we ’s avonds aankwamen bij de overnachtingsplaats viel onze mond open. We waren echt sprakeloos.. het was daar zo ontzettend mooi!! We voelden ons rijk en vooral heel erg dankbaar dat we dit mee hebben mogen maken. We hebben heerlijk onder de sterrenhemel gegeten en daarna met de gids bij het kampvuur gezellig zitten kletsen. Na een uitgebreide douche was het tijd om in onze bedden te stappen. Na een te fijne nacht ging de wekker heel vroeg omdat we graag de gamedrive tijdens de zonsopkomst wilden doen. Even naar de receptie gebeld om iemand ons op te laten halen, daar hadden ze speciale mensen voor in dienst haha. Toen we richting het restaurant liepen, liepen we langs een impala! Die stond naast ons weggetje in het gras te grazen, wauw! Deze dag hebben we genoten van een gamedrive en zijn we ’s middags nog naar de maasai markt gegaan waar we even lekker de toerist hebben uitgehangen. De gids heeft ons daarna afgezet bij Kiboko lodge om daar de laatste dagen van onze vakantie te verblijven. Kiboko lodge is onderdeel van de Watoto Foundation, een organisatie voor (ex-) straatkinderen. Een aantal mensen gaan ongeveer 4x per week de straat op om daar de situatie te bekijken en de nieuwe kinderen te leren kennen. Er zijn namelijk 3 fases waarin de kinderen staan. De 1e fase zijn de ‘nieuwkomers’, ze zijn net op straat en zijn erg bang. De 2e fase is een fase waarin de kinderen komen wanneer ze lijm snuiven en spullen op straat gaan verkopen om aan geld te komen. De mensen van de foundation hopen de kinderen overtuigd te hebben voordat ze in de 3e fase komen. In deze laatste fase zijn de kinderen namelijk vaak totaal de weg kwijt. Ze zijn crimineel geworden en meestal verslaafd aan marihuana. Wanneer ze eenmaal verslaafd zijn zijn ze dusdanig in de war dat er niet normaal meer met ze gesproken kan worden. De straatkinderen worden als ze dat willen opgevangen bij Child in de stars. Hier verblijven maximaal 12 jongens minimaal 3 maanden om aan te tonen echt te willen veranderen en eventueel af te kicken. Wanneer ze dit proces goed doorlopen hebben gaan ze naar Child in the sky. Dit is een project waar maximaal 64 jongens kunnen verblijven. Ze blijven hier 3 jaar en gaan naar school. Ze werken hier vooral heel erg met een ‘futuredream’. De jongens zijn rond de 14-15 jaar oud en gaan hun leven overzien. Ze leren geen spijt te hebben van hun daden maar trots te zijn op wat ze bereikt hebben, deze kracht gebruiken ze om hun droom waar te maken. Na Child in the Sky is bijvoorbeeld de Kiboko lodge. Hier werken de jongens die in de toeristenindrustrie willen werken. Het was voor ons dan ook een heel speciaal verblijf bij Kiboko lodge. Je merkt hoe sterk de jongens zijn maar tegelijk ook hoe kwetsbaar door de vele dingen die ze meegemaakt hebben. Het is bizar en haast onmogelijk om voor te stellen dat het leven op straat beter is dan het leven thuis!! We hebben deze dagen dan ook veel, heel veel geleerd. Een bezoek aan alle projecten kon natuurlijk niet ontbreken en de jongens hebben echt onze harten gestolen! Vooral de jongens bij Child in the stars (er verbleven er 7 op dat moment). We hadden na een dag met hun geweest te zijn al moeite met het afscheid. De eigenaar vroeg ons om daar te komen werken.. erg gaaf maar het moet natuurlijk wel mogelijk zijn! En ook denken we beiden dat we dan niet meer afscheid kunnen nemen haha. Na ons bezoek zijn we langzaam aan richting het vliegveld gereden. Onze vlucht zou om 9u ’s avonds vertrekken. De gids van Kiboko Lodge heeft heel lief gewacht totdat we ingecheckt waren en is toen pas weg gegaan. Na onze koffers ingecheckt te hebben ingecheckt wilden we nog even wat eten. Terwijl we op ons eten aan het wachten waren werd onze vlucht al omgeroepen en dat we naar de gate moesten komen! Oeps.. Gelukkig was het personeel zo lief om ons eten ingepakt mee te geven. Na de douane hebben we dit dan ook lekker op het gemakje gegeten. Vera had de dag ervoor nog gezegd zal je zien he.. zitten we in het midden van het rijtje in het vliegtuig. Ssst Vera niet zeggen! En inderdaad! In het midden waren er 4 stoelen en wie zaten er op de middelste twee?! Vera en Shirley… Shirley had de pech naast een niet zo heel gezellige mevrouw te zitten maar naast Vera zat een leuke fransman die alles goed heeft gemaakt ^^ We hebben met hem zitten kletsen en veel gelachen. Op den duur heeft hij zelfs film meegekeken bij Vera haha. De vlucht was lang maar ging ook deze keer gelukkig wel snel! Het enige wat echt lang duurde was het wachten op de trein naar Antwerpen. We hadden al afgesproken dat Martin ons op Rotterdam centraal op kwam halen en dat we echt niet helemaal mee gingen naar Antwerpen. Na ongeveer 2 uur gewacht te hebben was daar eindelijk de trein! Even schrokken we omdat er gezegd werd dat de trein via een andere route zou rijden wegens een defecte trein bij Dordrecht en dus niet langs Rotterdam zou rijden maar gelukkig konden we toch uitstappen op Rotterdam. De conducteur snapte er natuurlijk niks van en hield ons tegen maar we zijn snel doorgelopen. Martin zat braaf onder het bordje ‘Afrika’ bij starbucks te wachten op ons haha. We hebben nog gezellig koffie gedronken bij de opa&oma van Vera en toen zat onze geweldige reis er dan toch echt op! Maar wat hebben we het weer fantastisch gehad!!! Gelukkig heeft Martin ook een leuke tijd in Kenia gehad en wilt hij nog eens mee om Tanzania te zien. Ook willen Vera en ik heel graag nog een keer met Nadia door Afrika reizen dus dit was zeker niet de laatste keer!

Bedankt iedereen voor alle lieve berichtjes, de fijne steun en natuurlijk alle sponsers ontzettend bedankt!!!

Liefs xxx Bibi Vera na Bibi Shirley