Fun, love and togetherness
Door: Vera en Shirley
Blijf op de hoogte en volg Vera & Shirley
24 September 2013 | Tanzania, Arusha
Alweer een week geleden sinds ons laatste verslag!
We hebben het nog steeds ontzettend naar ons zin en eindelijk (af en toe) een warme douche! Wel is het de laatste dagen erg bewolkt en koud geweest waardoor we hele dagen binnen hebben gezeten met de kids.
De kinderen worden steeds leuker en we ontdekken nu ook de verschillen in het gedrag van de kinderen en hun eigen persoonlijkheden.
Helaas is het niet alleen maar vreugde hier in het centrum. Gisteren bleek dat het jongste baby’tje van 7 maanden malaria heeft opgelopen. Hij is er erg ziek van (hele hoge koorts en overgeven) maar heeft gelukkig gelijk medicijnen van de dokter gekregen en komt er hopelijk snel weer bovenop. Wij zijn druk aan het zusteren en gelukkig houden de zusters zich ook veel met Collin bezig. Ook komt de dokter dagelijks bij hem kijken en vraagt of wij hem op de hoogte kunnen houden. Dit doen we natuurlijk met plezier =).
Naar mate we de kinderen steeds meer leren kennen krijgen we ook de verhalen achter de kinderen te horen.. Natuurlijk weten we dat we in een weeshuis zitten maar als je dan hoort dat kinderen na de geboorte op de bus gezet worden, op straat gevonden of in een bar achtergelaten worden en helemaal geen contact meer hebben met hun familie dan zet je dat wel even aan het denken. Soms is het echt gewoon diep triest.
Wanneer de kinderen vrolijk zijn en we lekker met ze spelen denk je hier niet zo aan maar wanneer een kindje verdrietig is of in slaap is gevallen in je armen dan komen deze feiten soms keihard aan.
Wanneer wij het centrum af gaan om boodschappen te doen of even wat te wandelen zien we het echte Tanzaniaanse leven. Ondanks de altijd vrolijke en vriendelijke mensen hebben ze het zwaar. Zeker ook de kinderen. Veel kunnen er niet naar school maar moeten helpen met bijvoorbeeld water halen. Ze lopen hier soms echt bizarre afstanden voor. Als wij deze kinderen tegen komen zwaaien ze altijd heel lief naar ons. De kinderen die wel naar school gaan zijn gemakkelijk 2 uur onderweg om er te komen. Ze staan dan ook allemaal te liften langs de weg!
Iedere dag zijn we dan ook weer erg dankbaar dat we deze kinderen net dat beetje extra liefde kunnen geven die ze zo hard verdienen. Ook zeker de grote kinderen genieten hier enorm van (en wij stiekem ook heel erg!).
De oudere kinderen beseffen helaas al veel meer hoe of wat. Een van de jongens, Riziki, is 5 jaar oud en HIV positief. Hij is zwakker dan de andere kindjes en merkt dit zelf op. Hij wordt hier dan erg verdrietig van en toen ik (Shirley) van de week vroeg of hij bij me wilde komen vroeg hij huilend of ik voor hem wilde bidden zodat hij beter kan worden. Dit gaat echt door merg en been omdat een 5 jarige jongen heerlijk onbezorgd hoort te kunnen spelen.
Gelukkig zijn de meeste dagen erg leuk en maken we veel dingen mee! Zo zijn we afgelopen zondag naar de Maasai stammen in Kenia geweest. Wat een geweldige ervaring was dit. We kregen een warm welkom door de zingende en dansende Maasai vrouwen. Ze hadden heerlijk voor ons gekookt (echt waar!) maar we zijn er minstens 3 kilo van aangekomen. Ze bleven maar opscheppen… Na het eten kregen we echte Maasai kleren aan en hebben ze ons de traditionele huisjes laten zien. Omdat zij er zelf niet meer in wonen/slapen zijn we een half uur naar een ander Maasai dorpje gelopen om dit wel te zien. Helaas zijn de huisjes erg donker en hebben we niet heel veel kunnen zien haha. We hebben nog wat souvenirs gekocht en zijn samen met Dennis (onze gids) weer terug naar het CNCC gelopen.
Sinds afgelopen maandag zijn de kinderen weer naar school gegaan na twee weken vakantie. In de ochtend is er een heel ritueel voordat ze het klaslokaal in mogen. Dit is een geweldig gezicht. Er komt veel discipline bij kijken! De juf nodigde ons direct uit om een hele dag mee te komen helpen en dit zijn we dan ook zeker van plan!
Op 10 oktober staat er een groot uitje gepland voor alle kinderen en zusters. We hebben (met hulp van de sponsors!!!) een dag geregeld waarop we met een grote bus naar een meer vlakbij gaan om daar te gaan spelen en picknicken met de kinderen. Voor de kinderen in NL is hier vaak niet veel bijzonders aan maar de kinderen en zusters komen nooit van het centrum af en de zusters werken altijd. We hopen hiermee de kinderen en zusters de dag van hun leven te bezorgen! =).
Maar eerst staat er voor volgende week een weekje ‘vakantie’ voor ons op de planning waarbij we op safari zullen gaan! Hier hebben we natuurlijk veel zin in!!
Liefs,
Vera en Shirley
We hebben het nog steeds ontzettend naar ons zin en eindelijk (af en toe) een warme douche! Wel is het de laatste dagen erg bewolkt en koud geweest waardoor we hele dagen binnen hebben gezeten met de kids.
De kinderen worden steeds leuker en we ontdekken nu ook de verschillen in het gedrag van de kinderen en hun eigen persoonlijkheden.
Helaas is het niet alleen maar vreugde hier in het centrum. Gisteren bleek dat het jongste baby’tje van 7 maanden malaria heeft opgelopen. Hij is er erg ziek van (hele hoge koorts en overgeven) maar heeft gelukkig gelijk medicijnen van de dokter gekregen en komt er hopelijk snel weer bovenop. Wij zijn druk aan het zusteren en gelukkig houden de zusters zich ook veel met Collin bezig. Ook komt de dokter dagelijks bij hem kijken en vraagt of wij hem op de hoogte kunnen houden. Dit doen we natuurlijk met plezier =).
Naar mate we de kinderen steeds meer leren kennen krijgen we ook de verhalen achter de kinderen te horen.. Natuurlijk weten we dat we in een weeshuis zitten maar als je dan hoort dat kinderen na de geboorte op de bus gezet worden, op straat gevonden of in een bar achtergelaten worden en helemaal geen contact meer hebben met hun familie dan zet je dat wel even aan het denken. Soms is het echt gewoon diep triest.
Wanneer de kinderen vrolijk zijn en we lekker met ze spelen denk je hier niet zo aan maar wanneer een kindje verdrietig is of in slaap is gevallen in je armen dan komen deze feiten soms keihard aan.
Wanneer wij het centrum af gaan om boodschappen te doen of even wat te wandelen zien we het echte Tanzaniaanse leven. Ondanks de altijd vrolijke en vriendelijke mensen hebben ze het zwaar. Zeker ook de kinderen. Veel kunnen er niet naar school maar moeten helpen met bijvoorbeeld water halen. Ze lopen hier soms echt bizarre afstanden voor. Als wij deze kinderen tegen komen zwaaien ze altijd heel lief naar ons. De kinderen die wel naar school gaan zijn gemakkelijk 2 uur onderweg om er te komen. Ze staan dan ook allemaal te liften langs de weg!
Iedere dag zijn we dan ook weer erg dankbaar dat we deze kinderen net dat beetje extra liefde kunnen geven die ze zo hard verdienen. Ook zeker de grote kinderen genieten hier enorm van (en wij stiekem ook heel erg!).
De oudere kinderen beseffen helaas al veel meer hoe of wat. Een van de jongens, Riziki, is 5 jaar oud en HIV positief. Hij is zwakker dan de andere kindjes en merkt dit zelf op. Hij wordt hier dan erg verdrietig van en toen ik (Shirley) van de week vroeg of hij bij me wilde komen vroeg hij huilend of ik voor hem wilde bidden zodat hij beter kan worden. Dit gaat echt door merg en been omdat een 5 jarige jongen heerlijk onbezorgd hoort te kunnen spelen.
Gelukkig zijn de meeste dagen erg leuk en maken we veel dingen mee! Zo zijn we afgelopen zondag naar de Maasai stammen in Kenia geweest. Wat een geweldige ervaring was dit. We kregen een warm welkom door de zingende en dansende Maasai vrouwen. Ze hadden heerlijk voor ons gekookt (echt waar!) maar we zijn er minstens 3 kilo van aangekomen. Ze bleven maar opscheppen… Na het eten kregen we echte Maasai kleren aan en hebben ze ons de traditionele huisjes laten zien. Omdat zij er zelf niet meer in wonen/slapen zijn we een half uur naar een ander Maasai dorpje gelopen om dit wel te zien. Helaas zijn de huisjes erg donker en hebben we niet heel veel kunnen zien haha. We hebben nog wat souvenirs gekocht en zijn samen met Dennis (onze gids) weer terug naar het CNCC gelopen.
Sinds afgelopen maandag zijn de kinderen weer naar school gegaan na twee weken vakantie. In de ochtend is er een heel ritueel voordat ze het klaslokaal in mogen. Dit is een geweldig gezicht. Er komt veel discipline bij kijken! De juf nodigde ons direct uit om een hele dag mee te komen helpen en dit zijn we dan ook zeker van plan!
Op 10 oktober staat er een groot uitje gepland voor alle kinderen en zusters. We hebben (met hulp van de sponsors!!!) een dag geregeld waarop we met een grote bus naar een meer vlakbij gaan om daar te gaan spelen en picknicken met de kinderen. Voor de kinderen in NL is hier vaak niet veel bijzonders aan maar de kinderen en zusters komen nooit van het centrum af en de zusters werken altijd. We hopen hiermee de kinderen en zusters de dag van hun leven te bezorgen! =).
Maar eerst staat er voor volgende week een weekje ‘vakantie’ voor ons op de planning waarbij we op safari zullen gaan! Hier hebben we natuurlijk veel zin in!!
Liefs,
Vera en Shirley
-
24 September 2013 - 15:26
Linda:
Lieve meiden
Wat is het toch fantastisch dat jullie daar kunnen helpen en wat een bijzonderheid.
Dit besef je allemaal niet wat er omgaat in zo'n weeshuis kanjers!
Ga lekker genieten van de safari Dikke kuzzels mams xxx -
24 September 2013 - 15:29
Elma:
Kippevel krijg ik ervan. Snap dat jullie het soms emotioneel zwaar hebben. Wat hebben onze kinderen het hier dan goed en wij natuurlijk ook! Dat jullie dat nu extra beseffen door het allemaal zo dichtbij mee te maken zal jullie anders in t leven doen gaan staan.
Jullie zorgen wel voor dat die kindjes in ieder geval een aantal onvergetelijke weken hebben door jullie aanwezigheid en enthousiasme ! Super! Xxx van n trotse elmama
-
24 September 2013 - 16:56
Truus Van Den Bergh:
Hallo Vera en Shirley!
Ik was blij weer iets van jullie te horen.
Er is weer veel goeds gebeurd voor de kinderen in het weeshuis.
Ik kan me indenken dat ze jullie heel erg lief vinden én dat zijn jullie natuurlijk ook!
Fijn dat je af en toe ook eens lekker ontspannen van de Tanzaniaanse tradities en gewoontes kunt genieten. Ik stel me voor dat het er "kleurig" naar toe gaat!
Ik wens je veel succes én plezier als je 10 oktober met de bus een dagje uitgaat.
Is het bijna altijd mooi weer? Ik denk aan die kinderen die soms zo ver moeten lopen...
Knuffel ze maar lekker als ze thuis komen! Ze mogen zich rijk voelen met jullie!
Veel liefs!
Tante Truus -
24 September 2013 - 21:23
Judith:
Heftig hoor, vooral het stukje van het 5-jarig jongetje raakt me....
Heb thuis zo'n jongetje die wel lekker kan spelen.
Geef ze maar heel veel liefde, daar kunnen ze een eind mee vooruit!
Fijne safari!
Veel liefs, Tante Judith -
24 September 2013 - 23:32
Gerard:
Heel erg indrukwekkend wat jullie allemaal meemaken! En wat geweldig dat jullie die kinderen wat hulp steun en liefde kunnen geven. Ik ben zo trots op jullie twee!
Liefs Papa -
24 September 2013 - 23:43
Inge:
Ha meiden,
Wat een verhaal weer.
Wat heerlijk al die extra aandacht en knuffels die de kinderen van jullie krijgen.
En wat hebben ze dat nodig.
Knuffel en geniet nog even door.
Veel plezier 10 oktober met het dagje uit.
En heeeeeel veel plezier op safari.
Groetjes Inge -
25 September 2013 - 09:08
Nadia:
Lieve meiden,
Wat een verhaal weer! Heeerlijk om te lezen.
Geef de kindjes daar maar een dikke knuffel en kus van mij (a)
Ik kijk uit naar jullie volgende ervaringen!!
Veel plezier 10 oktober en met de safari. Wel veel foto's maken hoor haha
Kus Nadia -
25 September 2013 - 13:47
Yvonne:
Hallo Kanjers,
Ja wat een ervaring doen jullie op.
En wij in Nederland maar klagen, maar zoals wij ook al ontdekt hebben in Zuid Afrika, wij mogen helemaal niet klagen.
En bij jullie is het daar nog erger, helemaal droog gehouden heb ik het niet met het lezen van dit verslag.
Je moet stevig in je schoenen staan bij wat je nu doet.
Veel plezier met het uitje en heel veel plezier op Safari.
xxxxx -
09 Oktober 2013 - 13:19
Anja:
lekker genieten samen. Die herinneringen zijn later heel belangrijk.
Liefs van ons. Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
