Aangekomen bij het CNCC
Door: Vera en Shirley
Blijf op de hoogte en volg Vera & Shirley
08 September 2013 | Tanzania, Arusha
De wandeling met Franco door de lokale buurt was meer dan geweldig! We hebben hier het echte Tanzaniaanse leven gezien. En ondanks de armoede zijn de mensen zo vrolijk en echt heel vriendelijk! Vooral de kinderen vonden we erg leuk. Iedere keer als we voorbij liepen riepen zij Mzungu! Mzungu! (blanke) en kwamen ze vrolijk zwaaiend op ons afgerend, we hebben dan ook geweldige foto’s! De mensen vroegen steeds mambo aan ons. Franco had ons uitgelegd dat dat arm betekend.. hier werden we dus wel wat moe van maar de volgende dag kwamen erachter dat het een soort straattaal is voor what’s up en dat je dan hoort te antwoorden met poa! Hahaha! Het leverde ook al vrij gekke situaties op.. Na de wandeling zijn we lekker voor onszelf gaan koken maar helaas komen met de duisternis ook de insecten en waren we genoodzaakt binnen te eten.. ach T.I.T. (This Is Tanzania!). Het was in ieder geval erg lekker. We zijn redelijk bijtijds in bed gekropen omdat we erg moe waren van de indrukken.
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan. Toen we wilden gaan ontbijten zaten de Amerikanen er al.. tot ergernis van Frederica en Geoff, omdat ze nogal luidruchtig waren. We vonden ze best prima totdat we de opmerking ‘sorry we ate all your eggs’ naar ons hoofd kregen. Grrr toen waren we klaar met ze haha. Na het ontbijt hebben we even zitten internetten en toen was het dan toch echt tijd om de spullen in te pakken! (wat een zooi hadden we al gemaakt in die paar dagen..). Met Frederica en Geoff zijn we naar Arusha gegaan. Allereerst probeerde Vera wederom haar pinpas uit en deze keer deed hij het!! Zelfs Geoff was mee aan het juichen. We zijn een aantal keer gestopt in Arusha en zijn toen ingestapt bij Freddit (of iets wat daar op lijkt). Wat een figuur was dat zeg! We hebben ons kapot gelachen met hem en de 3 uur zijn voorbij gevlogen. Hij had bananenchips voor ons gekocht en wij hebben onze apenkoppen met hem gedeeld.. die hij gelukkig erg lekker vond. Op het afgesproken punt kwam de CNCC auto al snel aangereden, waar we erg blij mee waren omdat het echt ongelooflijk donker was. Het duurde toen nog maar iets van een half uur voordat we op het centrum aankwamen, helemaal kapot waren we. Sister Rita stond ons al op te wachten en heeft ons de slaapplaatsen laten zien…. We konden kiezen tussen 2 opties. De eerste was 1 van ons in het vrijwilligershuis en de ander in een aparte kamer bij de kinderen en de tweede optie was om samen in een niet gebruikte slaapzaal te gaan liggen. We hebben voor de laatste gekozen omdat we niet direct op wilden splitsen. Nadat we heerlijk patatjes met Tom en Simone (2 andere NL vrijwilligers) hebben gegeten zijn we moe maar voldaan naar ons bed gelopen. Helaas waren we klaarwakker toen we bij onze slaapplaats aankwamen door de hoeveelheid insecten in onze kamer. Er zat op de muur zo’n onwijs grote zwarte spin! Er zat niets anders op dan maar gewoon te gaan liggen omdat we niet meer naar buiten konden doordat ze hier ‘s nachts honden buiten hebben lopen en die zouden ons aangevallen hebben. We hebben onze stapelbedden maar tegen elkaar aangeschoven en dekbedovertrekken langs de zijkanten gehangen zodat we toch ietwat bedekt lagen. We hadden de slappe lach, puur uit ellende.
In de morgen waren we dan ook erg brak en boos. We hebben juist alles op tijd geregeld en zouden in het vrijwilligershuisje slapen. Ineens worden er allerlei andere mensen in het huisje geplaatst (er is ook een Tanzaniaanse dokter) en worden wij maar ergens anders ‘gedumpt’. Tom en Simone begrepen ons maar hadden vooral een houding van je kunt er toch niks aan doen.
Niet vergeten dat we hier voor de kinderen zijn! We zijn dan ook direct naar de kids toegegaan en die maken zoveel goed! Wat een schatjes! Er zijn op het moment 38 kinderen in verschillende leeftijden. De jongste is 7 maanden! =). Helaas lijken ze nu nog ontzettend veel op elkaar en kunnen we ze moeilijk uit elkaar houden. Vooral de oudere kindjes omdat die veel meer op zichzelf zijn. Van de zusters mogen de ‘biggies’ dan ook niet bij bibi (swahili voor grootmoeder maar zo noemen alle kinderen ons) op schoot.. iets waar we lekker maling aan hebben! De kinderen zijn een biggi wanneer ze kunnen lopen :/. Jaja, we zijn direct gebombardeerd tot Bibi Vera en Bibi Shirley! De kinderen weten maar al te goed bij wie ze moeten zijn voor aandacht, een knuffel of een duw wanneer ze op de schommel zitten. We hoefden zaterdag en zondag gelukkig nog niet aan het werk omdat het weekend is. Maandag (morgen) krijgen we een rondleiding en dinsdag zullen we echt aan het werk gaan. Tot nu toe hebben we al wel behoorlijk wat uurtjes met de kinderen gespendeerd en zijn we echt gebroken. De kinderen zijn geweldig maar erg vermoeiend! Ze vechten soms echt om je aandacht.
Het slapen is nu ook een stukje verbeterd omdat de zusters klamboes voor ons opgehangen hebben. Dit slaapt echt veel rustiger. Nog een week en dan kunnen we in het huisje! We kunnen niet wachten =)
Dennis (is een Keniaan) stond vandaag ineens voor de deur om naar de Massai stammen te gaan terwijl dit uitje eigenlijk voor volgende week zondag gepland stond. We waren heel moe en zagen het niet zo zitten om vandaag te gaan maar hadden er wel erg veel zin in. Totdat we van Simone ineens hoorden dat we niet mochten gaan van Sister Rita omdat Vera door iets (waarschijnlijk een mug of spin) gestoken is bij haar oog. Haar oog is erg dik maar doet gelukkig geen zeer. Wel zijn de zusters er niet gerust op en mocht zij niet mee omdat we dan te lang in de warme zon zouden lopen. Lief van de zusters maar toch wel een domper voor ons. Nu gaan we toch volgende week!
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan. Toen we wilden gaan ontbijten zaten de Amerikanen er al.. tot ergernis van Frederica en Geoff, omdat ze nogal luidruchtig waren. We vonden ze best prima totdat we de opmerking ‘sorry we ate all your eggs’ naar ons hoofd kregen. Grrr toen waren we klaar met ze haha. Na het ontbijt hebben we even zitten internetten en toen was het dan toch echt tijd om de spullen in te pakken! (wat een zooi hadden we al gemaakt in die paar dagen..). Met Frederica en Geoff zijn we naar Arusha gegaan. Allereerst probeerde Vera wederom haar pinpas uit en deze keer deed hij het!! Zelfs Geoff was mee aan het juichen. We zijn een aantal keer gestopt in Arusha en zijn toen ingestapt bij Freddit (of iets wat daar op lijkt). Wat een figuur was dat zeg! We hebben ons kapot gelachen met hem en de 3 uur zijn voorbij gevlogen. Hij had bananenchips voor ons gekocht en wij hebben onze apenkoppen met hem gedeeld.. die hij gelukkig erg lekker vond. Op het afgesproken punt kwam de CNCC auto al snel aangereden, waar we erg blij mee waren omdat het echt ongelooflijk donker was. Het duurde toen nog maar iets van een half uur voordat we op het centrum aankwamen, helemaal kapot waren we. Sister Rita stond ons al op te wachten en heeft ons de slaapplaatsen laten zien…. We konden kiezen tussen 2 opties. De eerste was 1 van ons in het vrijwilligershuis en de ander in een aparte kamer bij de kinderen en de tweede optie was om samen in een niet gebruikte slaapzaal te gaan liggen. We hebben voor de laatste gekozen omdat we niet direct op wilden splitsen. Nadat we heerlijk patatjes met Tom en Simone (2 andere NL vrijwilligers) hebben gegeten zijn we moe maar voldaan naar ons bed gelopen. Helaas waren we klaarwakker toen we bij onze slaapplaats aankwamen door de hoeveelheid insecten in onze kamer. Er zat op de muur zo’n onwijs grote zwarte spin! Er zat niets anders op dan maar gewoon te gaan liggen omdat we niet meer naar buiten konden doordat ze hier ‘s nachts honden buiten hebben lopen en die zouden ons aangevallen hebben. We hebben onze stapelbedden maar tegen elkaar aangeschoven en dekbedovertrekken langs de zijkanten gehangen zodat we toch ietwat bedekt lagen. We hadden de slappe lach, puur uit ellende.
In de morgen waren we dan ook erg brak en boos. We hebben juist alles op tijd geregeld en zouden in het vrijwilligershuisje slapen. Ineens worden er allerlei andere mensen in het huisje geplaatst (er is ook een Tanzaniaanse dokter) en worden wij maar ergens anders ‘gedumpt’. Tom en Simone begrepen ons maar hadden vooral een houding van je kunt er toch niks aan doen.
Niet vergeten dat we hier voor de kinderen zijn! We zijn dan ook direct naar de kids toegegaan en die maken zoveel goed! Wat een schatjes! Er zijn op het moment 38 kinderen in verschillende leeftijden. De jongste is 7 maanden! =). Helaas lijken ze nu nog ontzettend veel op elkaar en kunnen we ze moeilijk uit elkaar houden. Vooral de oudere kindjes omdat die veel meer op zichzelf zijn. Van de zusters mogen de ‘biggies’ dan ook niet bij bibi (swahili voor grootmoeder maar zo noemen alle kinderen ons) op schoot.. iets waar we lekker maling aan hebben! De kinderen zijn een biggi wanneer ze kunnen lopen :/. Jaja, we zijn direct gebombardeerd tot Bibi Vera en Bibi Shirley! De kinderen weten maar al te goed bij wie ze moeten zijn voor aandacht, een knuffel of een duw wanneer ze op de schommel zitten. We hoefden zaterdag en zondag gelukkig nog niet aan het werk omdat het weekend is. Maandag (morgen) krijgen we een rondleiding en dinsdag zullen we echt aan het werk gaan. Tot nu toe hebben we al wel behoorlijk wat uurtjes met de kinderen gespendeerd en zijn we echt gebroken. De kinderen zijn geweldig maar erg vermoeiend! Ze vechten soms echt om je aandacht.
Het slapen is nu ook een stukje verbeterd omdat de zusters klamboes voor ons opgehangen hebben. Dit slaapt echt veel rustiger. Nog een week en dan kunnen we in het huisje! We kunnen niet wachten =)
Dennis (is een Keniaan) stond vandaag ineens voor de deur om naar de Massai stammen te gaan terwijl dit uitje eigenlijk voor volgende week zondag gepland stond. We waren heel moe en zagen het niet zo zitten om vandaag te gaan maar hadden er wel erg veel zin in. Totdat we van Simone ineens hoorden dat we niet mochten gaan van Sister Rita omdat Vera door iets (waarschijnlijk een mug of spin) gestoken is bij haar oog. Haar oog is erg dik maar doet gelukkig geen zeer. Wel zijn de zusters er niet gerust op en mocht zij niet mee omdat we dan te lang in de warme zon zouden lopen. Lief van de zusters maar toch wel een domper voor ons. Nu gaan we toch volgende week!
-
08 September 2013 - 21:17
Ellen Peschier:
Hey Vera en Shirley natuurlijk ook, wat een gave verhalen en wat een spanning af en toe hoe alles zal verlopen.
Ik vind het erg leuk om jullie ervaringen te lezen en wil jullie dan ook onwijs veel plezier wensen. Geniet ervan, want dit is iets wat je nooit meer zult vergeten.
Dikke knuffel van mij,
Ellen xxx -
08 September 2013 - 21:25
Inge:
Ha meiden,
Wat een verhaal weer. Het gaat echt op z'n Afrikaans. Haha.
Gelukkig hebben jullie nu een klamboe en blijven de beesten bij jullie weg als je ligt te slapen. Rust nog even uit. Dinsdag aan de slag. :-)
Veel plezier.
Groetjes Peter en Inge (vader en moeder van Nadia) -
08 September 2013 - 21:28
Daniëlle Tunnisen:
Hee Veer en Shirley!
Wat een superleuk verhaal! Ik kijk nu alweer uit naar jullie volgende!
Al die foto's en dit verhaal zijn zo herkenbaar! Leuk hoor! Geniet ervan! Veel plezier en werkze he!!
Dikke kus!
En een hele dikke knuffel voor Vera!
Xxx Daniëlle
-
08 September 2013 - 21:32
Nadia:
Hee meiden!
Super om jullie verhalen te lezen!
Hopelijk gaat het snel beter met je oog, Vera!
Geniet van al het moois om jullie heen!!
Geniet van de kleine dingen die de kinderen jullie kunnen bieden. Een knuffel die zij nodig hebben, een lach die jou dag weer goed maakt en vooral de dankbaarheid!
Ik benieuwd naar jullie volgende avonturen.
Dikke kus
Nadia -
08 September 2013 - 21:34
Judith:
Hoi Bibi Vera en Bibi Shirley,
Hopelijk lukt het slapen nu wat beter. Vervelend van je oog Vera.
Maar ze houden jullie daar goed in de gaten zo te horen!
Succes met het werk! En geniet vooral van die lieve kindjes.
Groetjes, Tante Judith -
09 September 2013 - 07:36
Marian:
Mooi verhaal, erg spannend allemaal.
Succes -
09 September 2013 - 13:49
Sylvia:
Hey Vera en Shirley,
Wat geweldig om jullie verhaal te lezen!
En natuurlijk ook om de foto's te zien.
Ben erg benieuwd hoe het verder bij de kinderen gaat en hoe het bij de masai zal zijn.
Kortom, ik kijk weer naar jullie volgend verhaal uit!!
Heel veel plezier en geniet ervan!
Groetjes Sylvia -
09 September 2013 - 19:54
Truus Van Den Bergh:
Hallo Vera en Shirley,
Hebben jullie goed geslapen onder het "muskietennet?
Ik ken die toestanden; in Brasil was het ook zo.
Hoe is het met je oog, Vera? Hopelijk weer gauw beter.
In een korte tijd hebben jullie weer heel wat meegemaakt!
Veel succes met alles en houd je doel voor ogen!
Ik kan me indenken dat je aan het eind van de dag moe zult zijn,
maar zoals jullie zelf al zeiden: de omgang met de kinderen maakt alles goed.
Op tv bij "Boer zoekt vrouw" speelde een gedeelte van de uitzending zich af
in Tanzania; dicht bij de Kilimanzjaro. In jullie buurt dus , denk ik.
Vond ik wel interessant!
Lieve Veer en Shirley, Houd je taai! We zijn trots op jullie!
Heel veel groeten!
Tante Truus -
09 September 2013 - 21:33
Stijnie:
Hoi meiden,
Wat leuk om jullie verslagen te lezen, en wat kun je al veel meemaken in zo'n korte tijd! Veel plezier en succes met jullie werk!
Groetjes,
Stijnie -
09 September 2013 - 23:02
Ronald En Linda Rijndertse:
Hey lieve Bibi's
Wat een story nou hou het nog even vol en dan kunnen jullie lekker in het vrijwilligershuisje slapen
Geniet van de koters daar doen jullie het allemaal voor
Vera beterschap met je oog sterkte
Dikke knuff xxx -
09 September 2013 - 23:50
Anne Driessen:
Hee Vera en Shirley!!
Wat een spannende verhalen allemaal, ontzettend leuk om te lezen!
En Veer, ik hoop dat het een mug was, dat is een iets fijnere gedachte ;)
Ik kijk alweer uit naar jullie volgende update.
Hele dikke kus en knuffel vanuit een nat Nederland :(
Anne -
10 September 2013 - 23:39
Sonja.:
Hallo Vera en vriendin Shirley,
Ik wens jullie een hele goede tijd daar. Ik hoop, dat het goed gaat met je oog.
Groetjes Sonja. -
11 September 2013 - 12:37
Corry:
He Shirley ik ga je volgen.ik ben super trots op jullie.
Veel plezier daar.
Wat een ervaring en jullie zitten er net,
Liefs en groetjes Corry -
11 September 2013 - 13:55
Oom Piet En Tante Lia:
Tanzania is echt heel anders!
Geniet ervan en doe je best!
Liefs van oom Piet en tante Lia -
11 September 2013 - 17:19
Je Vader:
Hallo Bibi's
Een heerlijk verhaal om te lezen door een trotse vader.
Een levens ervaring rijker, Shirley ik zou alle verhalen bewaren en als je terug bent uitgeven in een boek "het levensverhaal van Shirley en Vera". Als ik zo ziet dat er al meer als 900 mensen dit gelezen hebben komt er zeker een tweede oplage.
Voor Vera balen ik hoop dat het geen pijn doet en snel over is, veel sterkte.
Een knuffel,
Pa -
11 September 2013 - 20:14
Patricia, Louis:
He vera en shirley,
wat een leuke verhalen. Echt Afrika. Inderdaad zoals jullie nu zelf meemaken lieve
mensen. Altijd een vriendelijk woord en vaak een brede glimlach met vooral witte tanden.
De lokale mensen vinden het prachtig als jij als blanke belangstelling voor hen toont.
Maar ook heerlijk al die spontane kinderen om je heen. Knuffel maar lekker met ze,
ook een knuffel van ons natuurlijk. We krijgen nu al heimwee.
Geniet van dit prachtige land en vooral van de bevolking.
-
15 September 2013 - 09:45
Anita:
Ha Vera en Shirley,
Super dat jullie dit allemaal mee mogen maken en ook super voor al die kinderen daar dat jullie daar zijn :)!
Geniet ervan!
Liefs van tante Anita XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
