Time flies when you're having fun!

Eindelijk was het dan zover.. Na weken ernaar uit te hebben gekeken en veel voorbereidingen te hebben getroffen was het donderdag 10 oktober, de grote picknickdag! De kinderen en de zusters waren vreselijk onrustig maar hadden er erg veel zin in. Wij vonden het vooral heel spannend en hoopten dat alles goed zou lopen. Om 9u werden we door een bus opgehaald. De bus bracht ons in ongeveer anderhalf uur naar Chala Lake. In die anderhalf uur hebben we 3x dezelfde cd gehoord en tot het laatste liedje aan toe hebben de kinderen vrolijk meegezongen haha. Chala lake is in een woord prachtig!! De natuur daar is zo overweldigend mooi. Nadat we lekker wat sinaasappels hadden gegeten zijn we met alle kinderen op een grasveld gaan zitten. Terwijl wij de lunch aan het voorbereiden waren zijn de oudste kinderen met een aantal zusters naar beneden geklommen om bij het meer te komen. Na de lunch dachten wij dit ook wel even te kunnen.. Dit viel vies tegen want het bleek een fikse wandeling van drie kwartier te zijn. We hebben geklommen, gegleden en moesten vooral behoorlijk afzien. We bleken echt totaal geen conditie meer te hebben! Wel hebben we wat afgelachen met de zusters tijdens deze klim. Zeker toen een van de zusters bijna op het einde van de wandeling vroeg of we het water wilden aanraken of weer terug naar boven wilden. Ze moest erg om onze gezichten lachen terwijl wij heel verontwaardigd reageerden dat we na zo’n klim toch echt wel naar het water wilden. Eenmaal weer boven hebben we heerlijk met de kinderen op het grasveld gespeeld. Vooral het touwtrekken vonden ze prachtig. De zusters hebben we eindelijk de tasjes met cadeautjes erin kunnen geven en een aantal zusters moesten huilen van dankbaarheid! Dit soort momenten zijn echt waardevolle herinneringen. Helaas hebben we van het moment zelf geen foto’s genomen.
Rond 5u was iedereen uitgeput en hebben we besloten terug naar het centrum te gaan. De kinderen hebben bijna allemaal geslapen in de bus en ook de meeste zusters. We zijn thuisgekomen, hebben gegeten en hadden nog net de puf om onze kleren uit te trekken voordat we als een blok in slaap zijn gevallen. Het was echt een dag om nooit te vergeten!!!

Donderdag was een geweldige dag maar door de vermoeidheid van alle spanningen waren de kinderen vrijdag echt onuitstaanbaar. Zelf waren we ook erg moe en konden we minder hebben. We hebben deze dag alles heel rustig aan gedaan en met de zusters gekletst over hoe leuk het was geweest. Gelukkig konden we zaterdag er even tussenuit! We zijn lekker een weekend naar Moshi gegaan. Het was nog even spannend of we zouden gaan omdat het vrijdag overdag zo erg geregend had dat de Toyota met een tractor losgetrokken moest worden. Zuster Rita zei ons dat als het in de avond/nacht nog zou regenen dat we dan niet konden gaan. Gelukkig heeft het maar heel kort geregend en konden we zaterdagochtend gewoon vertrekken! We hadden vooral heel veel zin om gewoon lekker samen op stap te gaan aangezien dit de eerste keer was sinds dat we in Tanzania zijn! Altijd is er wel iemand bij ons geweest.

De reis naar Moshi is heel goed verlopen en terwijl we in de rij stonden om te pinnen zagen we het hotel al een stukje verderop. We hebben een kamer geboekt en zijn lekker wezen shoppen. Eind van de middag kwam Suma (de gids van de safari) naar Moshi en hebben we met hem wat gedronken. Bij het hotel hebben we pizza (!!) gegeten, jummie! In de avond zijn we met Suma en een vriend van hem naar een club gegaan waar we de wedstrijd Nederland-Hongarije hebben gekeken.
Helaas konden we niet uitslapen. Zondag is voor ons geen veilige dag om te reizen omdat er dan veel dronken mannen over straat lopen. Zolang we voor 12 uur weer op het centrum zouden zijn was er geen probleem. We hebben erg gelachen met de jongens met wie we in de noah zaten. Ondanks dat ze ons niet kenden hebben ze top voor ons gezorgd en ons een hele leuke rit bezorgd. De driver was de zusters nog wegbrengen naar de kerk waardoor we bijna een uur hebben staan wachten in Usseri voordat hij ons op kwam halen. Hier is in principe niks mis mee maar we werden echt als apen bekeken door de ongeveer 100 kinderen die op de kerk stonden te wachten. Het werd op den duur best ongemakkelijk, haha.
De zusters waren erg blij om ons weer te zien en wij vonden het erg leuk om hun weer te zien. Wel waren we brak van het uitgaan. Vera heeft in de middag wat voor zichzelf gedaan en Shirley heeft bij geslapen.

Maandag en Dinsdag waren het weer spannende dagen omdat er 7 italiaanse dokters naar het centrum zouden komen. Er komen mensen uit heide en verre om deze dokters te zien en Abdallah (de dokter van het CNCC) heeft ons in een van onze eerste weken al uitgenodigd om hierbij te komen helpen. We hadden er erg veel zin in maar al heel snel bleek dat de dokters nogal gereserveerd waren en we niks konden doen. Vera is naar de kindjes gegaan en Shirley is de rest van de dag in de Dispensary geweest bij de kinderarts. Toen Shirley alleen was werd ze er al veel meer bij betrokken en werd er zelfs aangeboden om te helpen bij het hechten. Dinsdag zijn we beide in de ochtend in de Dispensary geweest en ’s middags gewoon weer lekker naar onze kindjes gegaan.

De dagen met de kinderen zijn nog steeds fantastisch en we zijn echt van ze gaan houden. Wel merken we dat de oudere kinderen de hele tijd met de kleintjes aan het slepen zijn waardoor die heel onrustig worden. De ochtenden zijn heerlijk met de kleine kinderen omdat de grote kinderen dan op school zijn. In de middag proberen we iets te doen waardoor we ook de grote kindjes bezig kunnen houden. Vooral dansen vinden ze erg leuk en de hele dag horen we bibi muziki? Kesho? (bibi dansen? Morgen?). Ook zijn we erg druk bezig met de handjes. Van 20 kinderen hebben we nu het handje omgetrokken en door hun zelf in laten kleuren. Deze bewaren we in een boek met een foto en een beschrijving van elk kindje erbij. Zo weten we over 10 jaar ook nog steeds welke kindjes er toen in het centrum waren! De kinderen genieten erg van deze aandacht en er wordt letterlijk gevochten om gekozen te worden om te gaan kleuren. Verder zijn we een kei geworden in het verschonen van ouderwetse luiers en doen we van alles om onder potty time uit te komen haha.

Vera en ik slapen nog steeds samen op één kamer en ondanks dat Vera haar bed weer terug is blijven we dat lekker doen omdat we het veel te leuk hebben samen. Vooral ’s nachts hebben we elkaar soms veel te vertellen in onze slaap. Vera haar kamer is nu gebombardeerd tot inloopkast.

Het is nu alweer weekend en voor het eerst in 2 weken kunnen we ons echt even ontspannen. Sinds de safari is alles heel druk geweest en vol indrukken. De kinderen zijn allemaal verkouden en hier heeft Vera nu ook wat last van. Het is dus heerlijk om 2 dagen niks te doen en je alleen maar bezig te houden met wat je wilt. Zoals jullie merken genieten we dus nog even volop van Tanzania!!

We willen iedereen heel erg bedanken voor alle leuke berichtjes, mailtjes en telefoontjes. Het doet ons onwijs goed en we zijn er heel blij mee!!

Baday! Liefs van ons xx