In love with Tanzania!

Hier weer eens een reisverslag van ons. Wat hebben we afgelopen 1,5 week toch weer veel meegemaakt!

Op zaterdag 28 september zijn we samen met Abdallah (de dokter) met de bus naar Arusha gegaan. We hadden ons voorbereid op een reis waarbij we opgepropt in een bus zouden zitten met de lokale bevolking en hier en daar een extra geit. Maar het is ons 100% mee gevallen. Het eerste busje, een noah, is een soort grote gezinswagen. We zaten met zijn vieren op de achterbank, het zat niet echt lekker want je kunt niet bewegen en twee uur in dezelfde houding is echt lang. Maar de tijd ging redelijk snel en rond 2 uur waren we in Moshi. Hier moesten we overstappen op de lokale bus richting Arusha. We waren een van de eerste die in de bus zaten en konden daarom een goede plek uitkiezen. Tijdens de rit naar Arusha stapten er verschillende mensen in waardoor we soms bijna geen adem konden halen maar er gingen ook regelmatig mensen weer uit. Als we maar even stil stonden met de bus kwamen er gelijk mensen op ons afgerend die je dingen zoals water, koekjes en snoepjes wilden verkopen. Na in totaal 6 uur te hebben gereisd, kwamen we aan in Arusha. We zouden een taxi nemen naar Frederica want daar zouden we weer slapen. De taxi was snel geregeld en hij zei dat hij de weg wist. We herkenden snel de weg, wat ons verbaasde want alle wegen lijken hier op elkaar, maar toen reden we ineens anders en stopten bij een ander huis. Het bleek het huis van Micheal (de eigenaar van het cncc) te zijn. Mijn god wat is dat een mooi huis en het gras is gewoon groen (zoals gras hoort te zijn). We hebben hier wat gedronken en gekletst en daarna heeft hij ons naar Frederica gebracht. Het voelde echt als thuiskomen! We sliepen zelfs in de zelfde kamer. Toch was het ook wel heel gek om hier weer terug te zijn. In het begin van onze reis waren we hier ook en toen wisten we nog niet hoe het op het cncc zou zijn en hoe de kinderen zouden zijn en nu missen we de kinderen echt enorm! We vonden het spannend om op safari te gaan.

Op zondag zijn de gids (Suma) en kok (die noemden we van Velzen omdat hij ook zo klein was) langs geweest bij de lodge om kennis te maken. We hebben afgesproken dat ze ons op maandag om 10u op zouden komen halen en gelukkig hebben ze dat ook netjes gedaan! Op maandagochtend zijn we eerst even naar de supermarkt gegaan, hebben we gepind en getankt. Daarna begon de reis naar Lake Manyara. In de auto bleek al snel dat de mannen niet vies waren van een geintje en goed konden kletsen!

Als eerste zijn we naar de campsite gereden om hier onze spullen en van Velzen te droppen. We waren echt verbaasd toen we hier aan kwamen. Het was een afgesloten terrein net buiten Lake Manyara, met gewone hollandse wc’s en een stortdouche! Deze zag er uiteindelijk beter uit dan dat hij het deed, maar we waren blij dat we konden douchen want we waren twee afrikaantjes geworden na de gamedrive.

De gamedrive was erg mooi en hebben verschillende dieren gezien, ook de eerste van de big 5, de buffel! Verder hebben we hier giraffen, impala’s, zebra’s, struisvogels, gnoe’s en vooral heel veel apen gezien. Het eten wat we deze avond kregen was echt heerlijk. We hebben wat spelletjes (Dobble!! Bedankt Maurice & Marjolein!) gedaan en zijn op tijd ons bed in gedoken.

Na een slechte nacht (zonder kussen :( ) zijn we vertrokken naar Serengeti NP! Wat is het hier mooi! De tweede dag was ook de beste en leukste dag van de hele week. We hebben ontzettend veel (speciale) dieren gezien en erg veel gelachen met elkaar. Deze dag hebben we drie andere dieren van de big 5 gezien. We waren al bang dat we geen olifanten meer zouden zien maar we hebben er in totaal een stuk of 100 gezien, haha. Vooral de eerste olifanten waren erg gaaf want die waren op nog geen meter afstand van de auto. Ook hebben we vandaag leeuwen en luipaarden gespot en nog veel meer andere dieren. De nacht hebben we door gebracht op een campsite midden, maar dan ook echt midden in de Serengti. We vonden het erg spannend want alle dieren die in de Serengeti leven kunnen ook hier bij de tent komen. We hadden net onze wekker op half 6 gezet toen een nederlands stel in een tent naast ons zei, dat je echt niet voor 7 uur je tent uit moet want vorige week zaten er toen leeuwen en olifanten, haha. We lagen wat te praten in ons bed toen we zware stappen hoorde en een beest dat gras aan het eten was. We konden niet zien wat het was maar het bleken achteraf buffels te zijn volgens Suma! Deze nacht hebben we gelukkig redelijk kunnen slapen.

De derde dag hadden we nog een gamedrive in de Serengeti waarna we in de middag naar de Ngorongoro krater zouden rijden. Het is echt supermooi om te zien hoe de zon op komt en de beesten wakker zien te worden. Wanneer er ergens een speciaal dier te zien is kunnen de guides onderling met elkaar communiceren door een soort van radio-installatie. Het is grappig om te zien want er staan dan ineens 20 auto’s bij één beest te kijken. Wij vonden dit erg veel maar Suma zei dat er soms wel 100 auto’s staan!

De laatste nacht hebben we aan de rand van de Ngorongoro krater geslapen. Het is hier echt zo mooi we kunnen het gewoon niet beschrijven maar ook erg koud! Toen we aan het opwarmen waren met een kopje thee hoorden we ineens mensen die riepen dat er een olifant was! Wij zijn er natuurlijk gelijk heen gelopen en uit de watertank die op de campsite stond was een olifant water aan het drinken. Super gaaf! Na alweer een heerlijke maaltijd van van Velzen (spaghetti bolognese, met gehakt!) zijn we met z’n alle bij het kampvuur gaan zitten en hebben we een gezellige laatste avond gehad.

Toen we wakker werden was het super mistig, erg jammer want nu hadden we geen mooi uitzicht. Gelukkig was het in de krater niet mistig en konden we alles goed zien. Hier hebben we ook ons laatste dier van de big 5 gespot, de neushoorn! Hij was ver weg maar we konden zien dat het een neushoorn is en op de foto zie je het ook! Na de gamedrive zijn we weer richting Arusha gaan rijden, we zouden rond 5 uur aankomen bij Frederica en daarna zouden we ter afsluiting nog wat met zijn vieren gaan eten en een drankje doen. We waren erg blij weer op de gewone weg te zijn en niet meer op de hobbeldebobbel weg want voor ons gevoel zaten onze darmen op de plek waar ons hart zit. Suma zei net dat hij erg blij was dat de auto geen gekke dingen had gedaan en nog geen half uur later stopte de auto ermee, haha. De tank van de auto kon niet gewisseld worden (de auto had 2 tanken) waardoor we niet genoeg benzine meer hadden. Van Velzen is achter op een motor gesprongen en kwam even later terug met wat benzine, bij het eerst volgende tankstation zouden we tanken. Na de benzine te hebben bijgevuld en nog wat gesleuteld te hebben aan de auto konden we weer verder rijden. Maar nog geen uur later stopte de auto er weer mee. Het bleek dat de benzine weglekte uit de tank. Na de auto een heel eind te hebben geduwd(!!!!) en een stuk te zijn voortgeduwd door een andere safari-auto kwamen we bij een benzinestation aan waar gelijk mensen naar ons toen kwamen gelopen om te helpen. Suma had voor ons een andere auto geregeld om ons naar Arusha te brengen maar we wilden bij hun blijven. Na 4 leuke dagen met elkaar wilden we niet bij een vreemde in de auto stappen en hun daar laten staan. Na lang te hebben gewacht, het was ondertussen al 10 uur, besloot Suma dat hij het echt tijd voor ons vond om te gaan omdat het te laat werd. Uiteindelijk zijn we rond 11 uurbij Frederica aangekomen en zijn we als een blok in slaap gevallen.

Aan het begin van de week wilde we eigenlijk gelijk weer terug naar het centrum omdat we de kindjes misten maar we hebben niet veel aan ze gedacht en we wilden nog wel een paar dagen langer blijven. Het was echt een ontzettend gave ervaring en we willen beiden zeker nog een keer op safari. Ook door Suma en van Velzen is het een onvergetelijke safari geweest, we hebben ontzettend met ze kunnen lachen! Omdat het zo’n leuke week was en we nog geen leuke afsluiter hadden gehad spraken we af om vrijdag nog bij elkaar te komen.

Vrijdag zijn we vroeg opgestaan om samen met Franco naar Njiro complex te gaan en alvast wat boodschappen te halen voor de grote picknick van donderdag. Om 14u zouden de jongens ons op komen halen maar ze waren bijna een kwartier te vroeg (en het zijn toch echt Afrikanen..). We zijn met zijn allen naar de Maasai markt gegaan en hebben in een lokaal tentje geluncht en daarna wat geshopt. Wat later op de middag stelde Suma voor om bij de Empaja te gaan poolen, dit is een club waar veel mzungu’s komen. We hebben erg ons best gedaan maar werden gigantisch door de mannen ingemaakt.

De vriendin van van Velzen (een meisje uit Australië) was ook in Tanzania en die zijn we op gaan zoeken in een andere kroeg. Hier hebben we gelijk meegedaan met de quizavond! Na de quiz werden de tafels aan de kant geschoven en hebben we heerlijk staan dansen met zijn allen. Het dansen gaat er echt heel anders aan toe dan in NL. De mannen dansen bijna nog meer dan de vrouwen en iedereen wilt zo dicht mogelijk tegen je aan dansen, brr. Net toen Vera eigenlijk naar huis wilde, wilden de mannen terug naar Empaja. We zijn nog even met ze meegegaan en zijn blij dat we dat gedaan hebben. Toen we daar binnenkwamen waren er ongeveer 12-15 mannen een gezamelijke Afrikaanse dans aan het doen, zo gaaf om te zien! Rond 1u heeft Suma ons thuisgebracht omdat vooral Vera erg moe was en we de volgende dag weer vroeg op moesten. We vonden het super om het Tanzaniaanse uitgaansleven te hebben meegemaakt!

Zaterdag zijn we terug gereisd naar het centrum. De reis verliep iets minder soepel dan op de heenweg door een vrouw die nog meer plaats innam dan ons samen (je zit met zijn 4en op de achterbank) en uiteindelijk werd ze nog ziek ook, bah! Gelukkig hadden we muziek bij en roken onze truien lekker.

Eenmaal terug op het centrum hebben we nog net de spullen naar binnen kunnen gooien en zijn we gelijk naar de kinderen gegaan. Gelukkig konden de kinderen ons nog herinneren en hebben we het meest warme ontvangst ooit in ons leven gehad. Wat een hel wordt dat afscheid nog over een aantal weken! De kindjes lijken ook enorm gegroeid en praten of brabbelen meer, zo leuk!

Zondag hadden we eigenlijk een rustdag ingepland maar omdat we een tas met boodschappen in de Noah hadden laten staan zijn we met de zusters meegegaan naar Tarakea. In de auto bleek dat ze naar de boardingschool zouden gaan om de kinderen daar te bezoeken! Het is in principe de bedoeling van het CNCC om de kinderen als ze 7 jaar zijn terug te plaatsen bij hun ouders of familie. Wanneer zij echt niemand hebben en nog niet geadopteerd zijn gaan ze naar de kostschool. Het was ontzettend indrukwekkend om dit te zien omdat we weten dat een aantal kinderen van nu redelijk snel daar ook naartoe zullen vertrekken. Gelukkig ziet het er netjes uit, zien de kinderen er goed uit en zijn ze vrolijk, krijgen ze te eten, een bed en liefde en hebben ze elkaar. De nonnen gaan regelmatig bij de kinderen op bezoek en je ziet dat dit voor de kinderen veel betekend! De tas hebben we die dag niet teruggekregen maar wel een hele mooie dag vol liefdevolle herinneringen.

Maandag zijn we Rosie (6 jaar) op gaan halen uit het ziekenhuis. Dit is een van de kindjes van het centrum. Zij lag daar met een ernstige bloedarmoede en heeft een aantal bloedtransfusies gehad. Met een lollie, een armbandje en wat ballonnen op zak zijn we naar haar toe gegaan. Ze was erg blij om ons te zien maar ook wel wat verlegen door de vele aandacht ineens. Ze is 3 dagen in het ziekenhuis geweest en gelukkig is een van de zusters (een van de leukste) bij haar blijven slapen. Omdat we tot eind van de middag moesten wachten kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Plotseling hoorde een van de dokters van ons en omdat we verpleegkundigen zijn wilde hij ons op sleeptouw nemen tijdens zijn visites. We vonden het erg indrukwekkend allemaal en soms een beetje té. Hij was erg enthousiast over ons en we kregen gelijk zijn telefoonnummer om een afspraak te maken om weer een dag mee te lopen en mee te helpen!

Dinsdag hadden we dan toch eindelijk een normale dag dachten we… niet dus. Omdat we gisteren niet naar de markt zijn geweest hebben we dat vandaag gedaan en omdat dit de laatste keer was voor donderdag hebben we ontzettend veel aankopen gedaan. Het hele centrum is druk met de voorbereidingen bezig voor de grote picknick, dit is echt geweldig! De zusters zijn enorm enthousiast en kijken er al weken naar uit. Voor de kinderen zal het zeer waarschijnlijk ook een dag om nooit te vergeten worden. Stiekem zijn we ook al bezig om een springkussen te regelen voor op het centrum, maar dat blijft voor iedereen hier nog even een verrassing!

We hebben aan de ene kant zin om naar huis te gaan. Om iedereen weer even te zien, onze verhalen te vertellen en de foto’s te laten zien (ook wel een beetje voor het eten kaas, saus voor bij de rijst en spaghetti en alle andere lekker dingen). Maar we hebben het hier nog veel te leuk en hebben totaal geen zin om afscheid te moeten gaan nemen van de kinderen!

Tot de volgende keer weer!