Zielsgelukkig aan het zijn!

Nadat we bij onze kindjes waren geweest zijn we ingestort, we waren zo moe allebei maar zo gelukkig! We hebben lekker een eitje gebakken en zijn naar bed gegaan.
De volgende ochtend konden we nog niet echt beseffen dat we toch echt weer in Tanzania zijn. Alles voelt zo hetzelfde dat het ook zo normaal weer is om hier te zijn. We hebben een rustig dagje gehouden, ook omdat sommige kleinere kinderen (weer) aan ons moesten wennen. Ook hebben we vandaag gedanst, dit blijft iets waar de kinderen zo ontzettend dol op zijn!
’s Avonds hebben we chips mayai gegeten met Abdallah. Ook met hem is het weer als vanouds. Helaas heeft hij een soort cursus of iets wat hij in Dar Es Salaam moet doen waardoor hij van dinsdag tot zondag weg is! Hier balen we allemaal stevig van. Abdallah helemaal want die dacht dat we weer twee maanden zouden blijven en schrok toen we vertelden volgende week woensdag alweer weg te zijn uit het centrum. Hij mist het gezelschap en voelt zich alleen als we er niet zijn.
Maandag zijn we zoals altijd naar de markt gegaan om eten te kopen. Tot onze blijdschap gingen we vandaag al naar de boarding school in Tarakea! Zo hebben we de kinderen die vorig jaar nog op het centrum waren maar nu op school zitten even gezien. Met moeite mochten we van de lerares de kinderen een knuffel geven want het was eigenlijk ‘sleeping time’. Op de markt hadden we al fruit voor ze gekocht want de HIV+ kinderen krijgen sinds kort extra fruit. Het voelt goed om dit soort kleine veelbetekende dingen te kunnen doen! Ook op de boarding school zien de kinderen er reuze gezond uit en stralen ze. Ondanks de discipline, want wat zijn ze streng op die school daar!!
Heel verbaasd waren we toen we daarna nergens meer naartoe hoefden en alleen nog zuster Ritha (de hoofdzuster) af hebben gezet en vervolgens weer terug naar het centrum reden. Zuster Ritha heeft even een klein weekje vakantie en gaat naar haar vader. Juve (de driver) maakte hier gelijk gebruik van want hij zette de radio harder en scheurde erop los haha.
Dinsdag en woensdag waren heerlijk rustige dagen op het centrum. Waarbij we veel van de kinderen genoten hebben en ze (ja zelfs nu al) af en toe achter het behang geplakt hebben. Het blijven kinderen… Zo was Richardi laatst aan het klieren met een stopcontact. Shirley had hem al een paar keer gewaarschuwd maar omdat hij door bleef gaan werd hij even buiten gezet. Na ongeveer tien seconden werd hij weer binnengehaald en was weer helemaal vrolijk. De zuster reageerde hierop met safi sana! (heel goed gedaan). Ook zetten de zusters veel vaker onze CD aan, soms gewoon alleen op de achtergrond. De kinderen worden hier rustig van en zijn liever naar elkaar. Geweldig om te zien!!
We hebben we nog wel de cupsong geprobeerd te leren aan de oudere kinderen van het centrum. Het was geen groot succes maar we hebben wel veel lol gehad met elkaar om de vliegende bekers. Het liedje papagaaitje leef je nog kennen de kinderen ook (geheel in het nederlands!), dit lukte wel heel goed en we hebben een mooi filmpje op kunnen nemen. Ook hadden een aantal klassen van basisschool het Talent leuke dingen gemaakt voor de kinderen hier. Die hebben we uitgedeeld en de poppetjes hangen in slingers in het klaslokaal! De kinderen vonden ze erg mooi!
Gisteren hebben waren we in de pauze aan het wachten om door Juve opgehaald te worden om naar de markt te gaan. Normaal gaan we maar 1x per week naar de lokale markt maar omdat zaterdag de picknick bij de waterval gepland staat gaan we daarvoor dingen inslaan. Het was nog een heel gedoe om erachter te komen hoelaat we gaan vertrekken aangezien Abdallah en zuster Ritha ongeveer de enige twee zijn die goed engels spreken. Gelukkig zijn we er met de verpleegkundige, zuster Stella uiteindelijk uitgekomen. Wel was iedereen ons hierbij aan het helpen en heeft Juve op den duur de tijd in het zand geschreven zodat het tenminste duidelijk was haha. We zijn dus volop aan het genieten en zitten weer midden in het Tanzaniaanse leven!
Nadat we bij de markt vandaan kwamen zijn we bij Juve thuis geweest. Hij woont hier met zijn vrouw, kinderen en ouders. Eigenlijk woont hij niet eens hier want omdat hij zeven dagen per week op het centrum werkt en het te ver is om even heen en weer te reizen, woont hij op het centrum. Het was voor ons heel indrukwekkend om het echte Tanzaniaanse leven te zien. Zijn ouders waren ontzettend lief naar ons wat het juist alleen maar schrijnender maakte. Juve is vlak voor het huis van zijn ouders een eigen huis aan het bouwen maar omdat hij heel weinig geld heeft duurt dit heel lang. Hij werkt erg hard voor zijn geld maar kan maar net rondkomen. En toch is hij altijd vrolijk en altijd erg vriendelijk naar ons. Juist omdat we hem nog van vorig jaar kennen raakte het ons enorm, we zijn erg op hem gesteld geraakt. Wij hebben alles in Nederland.. iets waar een Tanzaniaan vaak zijn hele leven alleen maar van kan dromen. Gelukkig gaat hij mee naar het uitje en kan hij even zijn zorgen vergeten door te genieten. Ook zijn we nog het een en ander van plan maar dat komt nog wel.
Wij gaan nu verder genieten van het leven hier en hebben ontzettend veel zin in morgen!
Baday! Kumkumbati (knuffel) bibi Vera na bibi Shirley